بزرگ مرد دنیای من

بازم غروب شد صدای پاهای خسته اش روی سنگفرش خیابونا میاد .

گامهایی خسته ولی قرص و محکم.

انقدر قرص و محکم که می تونم دست به دستش بدم و همه ی دنیا رو باهاش بگردم.

 شب که میاد باز تو دستاش یه کیسه مهربونی با یه سبد عشق

عشق به همه ی دنیا

اخه...

اون دلش خیلی بزرگ و مهربون

 اونقدر بزرگ که همه ی ادمای دنیا توش جا می شن.

می تونه همه ی آدمای دنیا رو دوست داشته باشه.

اخه خدا فقط به کسایی که دلشون اندازه ی آسمون

اسم قشنگ (پدر)رو میده

تقدیم به بابا جون جونم که اندازه ی ستاره های آسمون دوسش دارم